“The Ergometer Project”: schitterend sterven

17 jun “The Ergometer Project”: schitterend sterven

Ergometeren staat gelijk aan een horrorsessie, aldus veel roeiers. Dat doodgaan op de ergometer zich ook perfect leent voor een fotosessie is iets waar Bianca Szymanowski achter kwam. Voor een fotografieproject maakte zij portretten van Amphitrite roei(st)ers voor het ergo’en, en 3 keer na telkens een 500 meter sprint te hebben gedaan.

De adrenaline giert door je lijf tijdens de eerste 500 meter, gebrand op een goed resultaat. Een kort moment van vreugde zodra de teller op 0 springt. Opstaan, en poseren voor de foto. “Wat is mijn tijd eigenlijk”, was een terugkerende vraag na de eerste sprint. Voordat je het weet zijn je 3 minuten rust over en mag je voor de tweede keer gaan zitten, je voeten vastbinden en wederom zo hard mogelijk trappen.

Weer opstaan. Poseren. Nog maar 2:30 minuut rust. Gevloek; godslastering is er niets bij. Even snel het zweet van je voorhoofd afvegen, een slok water en dan mag je nog één laatste keer alles geven. De derde tijd staat in schril contrast met je eerste, je bent geen schim meer van je eerste foto. De vrolijke glimlach is als sneeuw voor de zon verdwenen, een grimas is alles wat er nog in zit.

Uitgeput. Gebroken. Happend naar adem. Voldaan.

Geïnspireerd door “The Wine Project” van Marcos Alberti vertaalde Bianca Szymanowski dit project naar de ergometer. Wij danken Bianca voor haar prachtige foto’s, en zij dankt Maarten, Anouk, Nienke, Pieternel, Sacha, Bram, Yannick, Sietse, Ramon, Barend, Melle en Thomas voor hun deelname.

Voor alle ergometerportretten kun je terecht bij de “Foto’s & video’s”.